Ο σύζυγός μου είναι πιστός θαυμαστής του ροντέο και δεν χάνει ποτέ ούτε έναν αγώνα τσακ βάγκον. Λατρεύει το Κάλγκαρι Stampede. Κάθε χρόνο τον Ιούλιο, φοράει τα καουμπόικα του για τις επίσημες 10 ημέρες του Stampede και οποιωνδήποτε γεγονότων στην περιφέρεια. Φέτος θα του λείψει πραγματικά το αγαπημένο του γεγονός της χρονιάς καθώς δεν θα είμαστε στο Κάλγκαρι. Τα εξαιρετικά νέα, δεν λείπει η κουλτούρα των καουμπόηδων, τα άλογα και οι ταύροι στην Προβηγκία.
Το Camargue, βρίσκεται στα δυτικά της Μασσαλίας, νότια της Αρλ, χωρίζεται από τον ποταμό Ροδανό και συνορεύει με τη Μεσόγειο. Αυτό το μοναδικό τοπίο είναι ο ελώδης, υγρότοπος του δέλτα του ποταμού Ροδανού. Το Camargue είναι μεγάλο, με 930 τετραγωνικά χιλιόμετρα, τουλάχιστον το ένα τρίτο των οποίων είναι νερό με τη μορφή λιμνών ή καναλιών. Αυτή η άγρια, πανέμορφη ύπαιθρος προστατεύεται με κάποιο τρόπο από το 1927. Το 2008, ενσωματώθηκε στο Parc naturel régional de Carmague και έχει χαρακτηριστεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Είναι σίγουρα ένα μέρος που αξίζει να προστατευτεί.
Εκτός από νερό, το Camargue είναι γεμάτο με πανίδα. Υπάρχουν μαύροι ταύροι (taureau) που εκτρέφονται για δύο σκοπούς. πολεμώντας και το κρέας τους. Το τοπίο φιλοξενεί ένα χαρακτηριστικό, ισχυρό λευκό άλογο. Αυτά τα άλογα είναι μια ιδιόμορφη, μικρόσωμη φυλή που έχουν προσαρμοστεί στις σκληρές τοπικές συνθήκες, εδώ και χιλιάδες χρόνια. Τόσο οι ταύροι όσο και τα άλογα, περιφέρονται μισάγρια στα ράντζα ή στις μανάδες. Υπάρχουν επίσης πολλά πουλιά, χιλιάδες από αυτά, συμπεριλαμβανομένων κοπαδιών ροζ φλαμίνγκο.
Όπως όλες οι περιοχές της Γαλλίας, το Camargue μπορεί να καυχηθεί για μια ισχυρή, τοπική βιομηχανία που βασίζεται στην καλλιέργεια και την παραγωγή τροφίμων. Υπάρχουν ορυζώνες που εκτείνονται για χιλιόμετρα, αν και η παραγωγή είναι τώρα το ένα τρίτο της δεκαετίας του 1970. Άλλα φυτεμένα σιτάρια περιελάμβαναν καλαμπόκι, σιτάρι και canola. Σε πιο ξηρές εκτάσεις, υπάρχουν αμπέλια και οπωροφόρα δέντρα. Η τοπική αλιεία και η παραγωγή Fleur de Sel (ειδικό αλάτι) αποτελούν επίσης σημαντικές πηγές απασχόλησης στην περιοχή.
Τι σχέση έχει αυτό με τους ταύρους;
Ταύροι υπήρχαν σε αυτή την ελώδη περιοχή από τη ρωμαϊκή εποχή. Οι οργανωμένες ισπανικές ταυρομαχίες (το corrida) έλαβαν χώρα για πρώτη φορά στην αρένα της Αρλ το 1853, αν και μέχρι τότε είχαν λάβει χώρα γεγονότα για περισσότερα από 150 χρόνια. Οι Ferias ή εκθέσεις είναι τεράστια αξιοθέατα στην περιοχή, η σεζόν διαρκεί από τα μέσα Μαρτίου έως τα μέσα Νοεμβρίου, είναι γνωστή ως saison taurine. Οι μεγαλύτερες διοργανώσεις μπορούν να προσελκύσουν περισσότερους από 500.000 θεατές. Εκτός από το corrida, υπάρχουν μια σειρά από άλλα δημοφιλή γεγονότα, τα οποία κυμαίνονται σε επίπεδα παραφροσύνης.
Το μάθημα παρουσιάζει ένα άθλημα με ταπεινή καταγωγή ως μια μορφή τολμηρού παιχνιδιού στην αυλή. Έγινε επίσημο καθεστώς το 1975. Ο στόχος φυσικά a la cocorade είναι να κόψει ή να αφαιρέσει κορδέλες από τα κέρατα ενός ταύρου για χρηματικό έπαθλο. Οι συμμετέχοντες ονομάζονται raseteurs. Πρέπει να αφαιρέσουν τρία χαρακτηριστικά (χαρακτηριστικά) από τον ταύρο για να κερδίσουν το χρηματικό έπαθλο. Τα τρία αντικείμενα είναι, το στρογγυλό (μια κόκκινη κορδέλα προσαρτημένη στο κέντρο του κεφαλιού του ταύρου), το βελανίδι (δύο λευκές τούφες που συνδέονται με τα κέρατα) και το κορδόνι (αυτό είναι τυλιγμένο γύρω από ένα κέρατο και πρέπει να αφαιρεθεί τελευταίο). Το πλήθος επευφημεί συνήθως τον ταύρο. Οι ιδιοκτήτες μανάδων είναι εξαιρετικά περήφανοι που παρουσιάζονται οι ταύροι τους στις εκδηλώσεις και ακόμη πιο χαρούμενοι αν το ζώο κερδίσει τη ζέστη και κερδίσει κάποιο χρηματικό έπαθλο. Αυτή η εκδήλωση προσφέρει συναρπαστική ψυχαγωγία, με ευκίνητους καουμπόηδες και γρήγορους ταύρους.
Encierros, το οποίο είναι το ίδιο με το ισπανικό όνομα του ταύρου που τρέχει στους δρόμους. Αυτό το γεγονός δεν χρειάζεται πολλές εξηγήσεις. Οι ταύροι αφήνονται ελεύθεροι σε στενούς δρόμους του χωριού, με γενναίους ή τρελούς συμμετέχοντες να τρέχουν μπροστά τους. Οι εκδηλώσεις στην Προβηγκία μπορεί να μην είναι τόσο διάσημες όσο αυτή της Παμπαλόνα στην Ισπανία, ένα επταήμερο φεστιβάλ που πραγματοποιείται κάθε χρόνο από τις 6 έως τις 14 Ιουλίου. Ωστόσο, η ιδέα του encierro είναι η ίδια με μεγάλα, ισχυρά θηλαστικά να τρέχουν στους δρόμους.
Το abrivado ένα γεγονός που αρχικά αφορούσε το κοπάδι των ταύρων από τα βοσκοτόπια τους στην αρένα. Αυτό το γεγονός έχει εξελιχθεί και τώρα οι βοσκοί έφιπποι παραδίδουν τους ταύρους στα κέντρα των πόλεων. Αυτή η αρχαία πρακτική συνέχισε να κερδίζει απήχηση στο πλήθος. Οι θεατές κάνουν θορύβους και χειρονομίες σε μια προσπάθεια να εκφοβίσουν τα άλογα, με την ελπίδα ότι η ταυρίνη θα ξεφύγει.
Γύρω από όλη αυτή την τρέλα είναι πάρτι, παραδοσιακές φορεσιές, βραβεία και πολλή καουμπόικη διασκέδαση.
